دوخ علفی پهن و بلند است که از آن حصیر میبافند و انگور و خربزه بدان آونگ میکنند. این گیاه بسیارشاخ است و در آب ایستاده میروید.
در قدیم دوخ را در زمستانها در مسجدها میافکنند یا از او حصیر میبافتند و در بسیاری مناطق بهویژه در تبریز و نخجوان زمانی که آن گیاه خشک میشد آن را به یک اندازه پارهپاره میکردند و در هر دو سر آن گوگرد مالیده و میفروختند.
از دوخ و پیزر در قدیم برای کاغذسازی هم بهره میجستند.
دهخدا: دوخ. حلفا. پیزر.
علامت یا بیماری را تایپ کنید و در مورد گیاهانی که ممکن است به شما کمک کنند ، بخوانید ، یک گیاه تایپ کنید و بیماری ها و علائمی را که در برابر آن استفاده می شود ، ببینید.
* کلیه اطلاعات براساس تحقیقات علمی منتشر شده است